'Oooh, nee, echt, ik kan 'm nergens meer vinden. Echt, ik heb alles nagekeken. Mijn tassen, jaszakken, kleding, kasten, lades. Waar O Waar kan 'ie zijn??!!'
Na een onderbreking van drie maanden - want, wandelretraite - gaan we weer oefenen met de band. In de studio. En ik ben degene die de keycard in mijn bezit heeft; naar de verhuurder ben ik ook contactpersoon voor afspraken. Mij is de keycard toevertrouwd. Door hem. Kwestie van vertrouwen. Al zo'n vier jaar zit dat ding in het mapje van mijn phone. Altijd daar. Dus, ik greep nooit mis. Toen we op wandelretraite gingen lag de band tijdelijk stil. Geen oefenavondjes in de studio. En, omdat ik drie maanden lang van hot naar her zou reizen, met mijn phone altijd bij de hand, of in mijn tas of in mijn jaszak, vond ik dat de keycard beter thuis kon blijven. Dus, ik ruimde 'm op. En ging op reis.
Na terugkomst maakte ik een afspraak voor een eerste oefenavond. Al na een kleine twee weken mochten we weer naar De Rijp, op naar de studio. Oefenen met de mannen. Leuk. Zin in. 'Lang geleden, zeg, kan ik 't nog wel, zingen', dacht ik en oefende thuis vlijtig alvast op mijn teksten, timing, frasering en noem maar op. Wonderbaarlijk genoeg stond er nog aardig wat op mijn harde schijf. Gek is dat, hoe dat blijft hangen en zo weer opgerakeld kan worden. De stem deed het ook nog best okay.
Dus, dat ging goed. Maar toen ik mijn tas in ging pakken ter voorbereiding op het oefenavondje later die week, dacht ik aan de keycard en ik realiseerde me met een schok dat ik geen idee had waar dat ding zou kunnen zijn. 'Ach', dacht ik, 'logisch, zo lang geleden dat ik 'm opruimde. Ik vind 'm wel. Even de geijkte plekjes nalopen.' En dat deed ik. Ik had een paar dagen en was ervan overtuigd dat ik 'm zou gaan vinden.
Niks bleek minder waar. Dat verdomde kaartje liet zich niet meer traceren.
Ik zocht zenuwachtig het hele huis door. En door. En. Door. Wat ik zeg: jassen, tassen, zakken. Mapjes. Posthouders en -bakjes. Ik gaf het op na dag 2. Appte aan de verhuurder dat ik tot mijn schaamte moest bekennen dat het pasje kwijt was, maar dat ik door zou blijven zoeken totdat ik een ons woog. De verhuurder maakte zich niet zo heel erg sappel; het zou wel loslopen. Oefenavondje 1 kwam en de verhuurder maakte op afstand de deur open. En sloot 'm zo ook weer af. Het pasje was nog steeds niet terecht, namelijk.
Maar ik kwam mijn belofte na en zocht door. En door. En. Door. Checkte zelfs een pasfotootje van de dag voordat ik vertrok, want wie weet zat het pasje in dat jasje dat ik die dag droeg. Nada. Niks. En ik zocht weer verder. Ik vond van alles, werkelijk waar. Verrassing na verrassing. Heel veel spulletjes waarvan ik niet meer wist dat ik ze had. Maar vooral heel veel cadeaukaarten. Cadeaukaart 1, cadeaukaart nr. 2, 3, 4, 5, 6. En zeven. On-ge-loof-lijk!! Hoe komt een mens aan zoveel cadeaukaarten. Van Bol.com. Van de VVV. Van Douglas. Van de Bijenkorf. Van de Hema. Bioscoopkaarten. Van de bloemist. Helemaal hebberig werd ik ervan. Hoeveel geld zouden al die kaarten wel niet waard zijn??
Ik blokte een uurtje, zette een pot koffie en ging er eens goed voor zitten. Inspecteerde op allerlei sites de waarde van de kaarten. Wat een K U T klus was dat, zeg!! Elke kaart heeft namelijk een serienummer van zo'n 20 cijfers. Je raadt het al, tig keer over, want ja, een foutje is zo gemaakt met zoveel getalletjes achter elkaar, in piepklein schrift op soms beduimelde kaarten. En, ook zo erg, dan deed de kaart het weer niet want ongeldig, balen, nog een keer proberen en hopla, dan ineens was hij weer wel geldig. Hoe onbetrouwbaar! Om Gek Van Te Worden!! Eentje gaf geen waarde, dat moest ik aan de gulle gever navragen, stond er bij op de site. Maar wie dat in Godsnaam was geweest, vier jaar terug, schiet mij maar lek. Dus: mailen naar de helpdesk, met dat serienummer erbij. Na drie dagen kwam er antwoord. Gelukkig, de kaart had nog een aardige waarde - na aftrek van de administratiekosten want dat doen ze dus jaarlijks, inhouden - en was dus ook nog geldig.
Bol.com blij gemaakt, Douglas. Bestelling hier, bestelling daar en daar kwam de pakjesbezorger. Tring Tring, pakje 1. Tring tring, pakje 2. Fijn, al die cadeautjes aan huis. Maar ik ben er nog niet, hoor. Er ligt nog een hele stapel kaarten, met een geeltje op elke kaart met de waarde. Ik moet nog aardig wat stukslaan. En als klapper op de vuurpijl: bij een heeeeeel ander opruimklusje, kwam ik weer een andere cadeaukaart tegen in een tasje met allemaal oude brillen (mind you, een tas vol oude brillen he, daar zat zo'n kaartje tussen) en parbleu, check check dubbel check, ook deze had nog leuke waarde!! Jippie!!
Ondertussen... was de keycard voor de studio nog steeds niet gevonden. Oefenavond twee was al achter de rug. Ik begon het op de te geven. Appte schuldbewust de verhuurder. Zou echt nog verder blijven zoeken, schreef ik maar misschien kon hij uitzoeken of ik een nieuwe keycard kon krijgen? Hij ging het uitzoeken, appte hij terug.
Wat leert mij dit geval? Nou, dat ik soms dingen gewoonweg te goed opberg, zo goed, dat ik ze niet meer kan vinden. Ik had beter kunnen opschrijven of fotograferen waar ik die keycard opborg, dus. En verder over al die rondslingerende cadeaukaarten, hoe gênant!! Die kan ik dus beter meteen verzilveren want a) ze gaan gaandeweg jaarlijks in waarde achteruit vanwege administratiekosten (dat wist ik voorheen dus helemaal niet) en b) da's toch heel niet aardig jegens de gulle gevers, dat je die kaarten maar rond laat slingeren en niet verzilvert en .... oh ja tenslotte ik stop die kaarten maar beter in mijn portemonnee, dan houd je ze bij elkaar, leg ik ze niet her en der op allerlei plekjes in huis maar ga ik ze lekker uitgeven zodra ik iets leuks zie.
Ondertussen ... is er een nieuwe keycard voor mij gemaakt voor de studio- dat kostte een aardige duit, maar gelukkig niet zoveel als de waarde van al die cadeaukaarten - en die zit for ever op 1 plek opgeborgen. De pak met cadeaukaarten brandt in mijn tas: ik weet van gekkigheid niet waar ik ze aan uit ga geven. Iemand een suggestie (bijna 200,00) ?? En oh ja, ik heb ook nog 3 bioscoopkaarten. Suggesties??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten