De nieuwe glazenwasser staat voor de deur, maar dat zie ik niet meteen. Eerst wordt er geklopt tegen het raam. Ik kijk op, zie iemand in het donker voor mijn keukenraam staan, hij kijkt naar binnen, met zijn gezicht dichtbij het glas.
Mijn boek, dat ik zojuist lag te lezen op de bank, leg ik op de keukentafel. Nieuwsgierig loop ik naar de voordeur, denk: 'wie zou dat nou zijn, de buurman is het niet, want die is wat omvangrijker dan deze man' en ik open de deur. 'Hallo, u ben van nummer 27, toch' zegt de man met een grote glimlach maar vooral met een heel dik italiaans accent. 'Ahaaa, denk ik, dat is de nieuwe glazenwasser! Wat komt die nu doen?' 'Ja, dat klopt, ik ben van nummer 27,' antwoord ik. 'U had mij geschreven', vervolgt hij zijn inleiding, 'over dat raampje daar', en hij knikt met zijn hoofd naar dat deel van mijn huis waar boven de schuur zich de badkamer bevindt. 'Ooooh, ja', zeg ik want ineens weet ik het weer. 'Dat dakraampje, dat is niet schoongemaakt.' 'Aaaah', zegt hij, 'en er was nog iets, toch, maar ik weet niet zo goed meer wat. 'Klopt', antwoord ik, jullie hebben toen op vrijdag de ramen gelapt maar de dag erna, op zaterdag de gevel schoongemaakt en toen weer alle ramen gelapt. Da's dubbelop. Jullie hadden niet op vrijdag hoeven komen ramenlappen, dat had mij geld gescheeld.' 'Jaaaa, maaaaaar, zegt de glazenwasser nu, begrijpt u, als we de gevel schoonmaken, dan worden de ramen ook weer vies. Dus moeten wij die ook schoonmaken, dat kan niet anders.' Ik knik begrijpend en zeg dat me dat logisch voorkomt, maar dat hij de dag ervoor niet had hoeven komen ramen lappen, omdat ze de volgende dag toch weer vies zouden worden. 'Daarover had ik een sms-je gestuurd, dat klopt inderdaad', zeg ik. De glazenwasser zet zijn meest sexy mediterrane smile weer op en gaat me nog een keertje uitleggen waarom ze - als hij en zijn collega's de gevels schoonmaken - ook de ramen weer lappen. 'Anders worden die erg vies, mevrouw.' 'Nogmaals, dat snap ik, maar dan hoef je ze de dag ervoor niet te lappen, dat had me dertig euro gescheeld', zeg ik nog maar een keer, maar het komt blijkbaar niet binnen bij de beste man.
Ik geef het op, deze woordenbrij van zijn kant, en het feit dat hij niet heel goed Nederlands spreekt weerhouden me ervan om het nog een keer uit te leggen, maar ik ben het niet met hem eens en dat zeg ik dan maar. 'Okay', zegt hij en draait zich half van mij weg. 'En wat was dat met dat raampje daar,' hij knikt weer naar boven. 'Daar zitten twee dakramen', zeg ik 'en je hebt er alletwee de keer, zowel op vrijdag als op zaterdag, eentje vergeten. De linker is blinkend schoon, de rechter niet, die is heel erg vuil.' 'Jaaaah, dat komt, mevrouw, die schuine ramen worden altijd erg vies, het vuil blijft hangen he?' 'Dat kan wel', zeg ik onderwijl denkend wat lult 'ie nou toch allemaal, 'maar je bent het rechterraam vergeten schoon te maken. Die is inderdaad echt heel erg vies en ik kan er zelf niet bij. De raampjes zitten te hoog en dan ook nog op dat hele schuine dak.' Nou, hij geeft toe, dat hij die rechter inderdaad was vergeten maar, weer die sexy smile, dat komt vast omdat ik denk dat dat het raam van de buren is. 'Hmmm hmmm, dat zou kunnen.'
Alhoewel ik in het sms-je had gevraagd of hij nog een keer langs kon komen om dat ene raampje ook schoon te maken, laat ik het er nu bij zitten. 'Da's voor de volgende keer dan maar, he, zeg ik. Goed dat je zelf even langs bent gekomen. Tot ziens. ' Met een big smile neemt de glazenwasser afscheid. 'Tot ziens, mevrouw'.
Terwijl ik naar binnen loop moet ik hier even over nadenken. Ruim drie weken geleden, heb ik een sms-je gestuurd over dat van die twee keer achterelkaar ramen lappen, wat me 30,00 had gescheeld als dat bij een keer was gebleven. Als goedmakertje, had ik bedacht, zou hij best dat ene dakraampje nog even kunnen lappen. Tussen de bedrijven door. Zo had ik het in een keurig stukje tekst aan hem geschreven. Er kwam geen enkele reactie van zijn kant en dan nu dit, bijna een maand later, komt hij 's avonds zelf langs en laat merken dat hij het niet met mij eens is, zich verschuilend achter iets van een soort van miscommunicatie vanwege het feit dat hij niet zo goed Nederlands spreekt en ik het vast allemaal niet zo goed begrijp. En dat goedmakertje kan ik wel vergeten. Dom van mij dat ik hiermee akkoord ging. Ik brief het door aan de man, die boven zat, met zijn koptelefoon op, muziekjes te maken. 'Stoppen met die gast', bromt hij. 'We zeggen het maar meteen op. Kopen wel zo'n telescoop ramen-lap-ding. Kost wel wat, maar scheelt ons op de lange duur een hoop geld. En gezeur. '
En dat doen we dan maar. Zeggen we nu, maar we kennen onszelf. Ik ben bang dat onze nieuwe glazenwasser een makkelijke klant aan ons heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten