hoeveel yuan ben ik waard?

Vanmorgen keek ik op mijn oude Pinterest account. Een die ik jaren geleden aanmaakte en niet meer gebruik. Waarom? Ik zocht een portretje van mezelf van 12 jaar geleden. Dat kwam weer omdat ik een oude foto van Sophia Loren zag in net zo'n pose als ik op die foto aannam. Zwoel met een sigaret in haar mondhoek. 'He', dacht ik, 'zo'n fotootje had ik ook van mezelf. '

Op dat account staan zo'n 10 portretjes van mij.  In een mapje. Verscholen tussen andere portretten. Allemaal zwart wit, heel mooi. Stijlvol. Die van mij zijn gefotografeerd door mijn man. Ik vond wat ik zocht maar zag onder al mijn portretjes chinese teksten staan.  'Wat is dat nu ineens', dacht ik verbaasd. Ik wilde weten wat het betekende, die teksten, wilde ze translaten. Helaas, ik kon ze zelf niet kopiëren, Pinterest staat dat blijkbaar niet toe. Ik bedacht een list. Ik zette de phone van mijn man aan het werk. Hoe? Ik maakte een foto met zijn phone en liet google translaten. Gesproken tekst weerklonk. Een hese damesstem vertelde in het Nederlands, - vrij statisch  - dat een Chinees wiens naam ik niet verstond,  mijn portretjes aanbiedt op zijn website. 'Nieuwe portretten per 2021', zei ze ook nog. Blijkbaar ben ik zijn nieuwe handelswaar. 

'Dat heb je', dacht ik toen, 'zet je foto's op internet, hopla, een ander kan ze downloaden en verkopen alsof hij ze zelf heeft gemaakt.' Ik liet het aan mijn man zien. Die was best trots, eigenlijk, dat die Chinees dat had gedaan. Trots op de mij van toen, toen ik nog sexy was en fotogeniek op een zekere manier. 'Jij hebt die mooie foto's gemaakt, wees jij ook maar trots', zei ik. 

We gaan er maar geen werk van maken, besloten we. Hoe zou je het ook aan moeten pakken? Een klacht indienen? Laat maar. En best een geinig idee, eigenlijk, ook wel. Want misschien hangen mijn portretfoto's nu wel in China bij mensen aan de muur. Dat zou toch maf zijn, stel je voor: ik kom in China, daar kom ik echt wel eens, en ik kom bij mensen binnen, okay, een kans van 1 op de zoveel miljoen, he  - maar goed, het zou kunnen - en ik ga zitten, krijg een kop thee voorgeschoteld, kijk om me heen en zie mezelf daar aan de muur hangen. 这怎么可能，看，这就是我 zou ik uitroepen. In mijn beste chinees. Hopelijk zou de gastheer of gastvrouw mij verstaan, want het is best een gedoe, met al die klanken, maar dat terzijde. 

Als je op die chinese teksten gaat staan, die onder mijn portretjes op Pinterest, met je cursor en doorklikt, kom je op die chinese website en zie je - zo vermoed ik - bedragen bij mijn foto's staan. Ik kan het niet lezen, hoeveel. Even dacht ik nog: zal ik er een van mezelf bestellen? Maar ik kan die teksten dus niet lezen, okay, ik kan het translaten, dat kan allemaal tegenwoordig, maar toch, wie weet gaat het helemaal fout met de verzending. Want als geen ander weet ik dat de cadeautjes die mijn kinderen verstuurden uit China vaak ergens onderweg werden verdonkeremaand. Dus, laat maar. 

Hoeveel Yuan zal de ik van 12 jaar geleden waard zijn?